tu crois, toujours si fort, que je suis loin
que je suis impossible
que je porte de malheur
que je suis condamné
je t'ai vu, toujours ton chagrin, en souffrant
toujours tes chemins, en attendant
toujours ta passion, inavouée
toujours une chanson, impartagée
1 Comments:
سرگشتگی، قصه پر غصه انسان امروز است.حیرانی و تردید میهمان ناخوانده روح ماست که کمر به قتل صاحبخانه بسته اند. در این میان ما را مجالی هست آیا که آیینه روح را صیقل دهیم وجانی تازه کنیم ؟
در " نیلی امواج دریایم " به گفتگو خواهیم نشست اگر میهمان شوید.
بدرود.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home